De vraag van ...
Joyce Lie
 |
| |
Joyce Lie
Rechter bij de Rechtbank Oost-Brabant, Den Bosch¹
Hoe zit dat dan?
"Berichtgeving in de media over rechtszaken is naar haar aard niet volledig. Journalisten zijn doorgaans nu eenmaal gehouden om bondig verslag te doen van wat zich heeft voltrokken in een rechtszaal, of van hoe een rechterlijk oordeel luidt. De reacties die berichtgeving over rechterlijke uitspraken oproept, zijn dikwijls niet mals. De ‘soft straffende D66-rechters’ blijft weinig bespaard in commentaren van sommige reaguurders, maar ook uit meer genuanceerde reacties blijkt soms dat de kloof tussen wat de rechter in zijn uitspraak oordeelt, en hoe dat oordeel wordt geïnterpreteerd, fiks is.
En weet u? Ik begrijp dat wel. Want ook ik betrap me er wel eens op dat ik, afgaande op berichten op nieuwssites, denk: “Wat gek, hoe kan dat nou?”
Maar wat ik er ook altijd meteen achteraan denk, is: “Hoe zit dat dan?”
En dan ga ik op zoek naar het vonnis. Naar de gedachtegang van de rechter, die daarin is vervat en haarfijn het pad blootlegt naar de uiteindelijke beslissing. Een voorbeeld daarvan is de zaak over het ‘parkeerkaartje’ (bestuursrecht, overigens!). De rechter die die uitspraak had gewezen, moest “inpakken en wegwezen”, zo schreef een columnist van een regionaal dagblad. “Als we deze onzinnige uitspraken van rechters blijven pikken, glijden we af naar een dictatuur. Is er nu niemand die deze rechter even de les leert?”, luidt één van de reacties onder het stuk. Maar wie de uitspraak leest, zal al snel tot de conclusie kunnen komen dat die reacties vermoedelijk zijn geschreven zonder dat kennis is genomen van de uitspraak zelf.
Natuurlijk is het zo, dat niet ieder vonnis voor elke lezer even gemakkelijk te doorgronden zal zijn. Dat er een schone taak voor rechters is weggelegd om uitspraken in zo begrijpelijk mogelijke taal te motiveren, erken ik dan ook direct. Met dat onderwerp alleen al valt een column te vullen. Maar voor mij staat wel vast dat het lezen van een vonnis voor velen zal bijdragen aan begrip voor het oordeel. U mag het er daarna nog steeds hartgrondig mee oneens zijn, maar dan wel op basis van alle feiten."
__________
En weet u? Ik begrijp dat wel. Want ook ik betrap me er wel eens op dat ik, afgaande op berichten op nieuwssites, denk: “Wat gek, hoe kan dat nou?”
Maar wat ik er ook altijd meteen achteraan denk, is: “Hoe zit dat dan?”
En dan ga ik op zoek naar het vonnis. Naar de gedachtegang van de rechter, die daarin is vervat en haarfijn het pad blootlegt naar de uiteindelijke beslissing. Een voorbeeld daarvan is de zaak over het ‘parkeerkaartje’ (bestuursrecht, overigens!). De rechter die die uitspraak had gewezen, moest “inpakken en wegwezen”, zo schreef een columnist van een regionaal dagblad. “Als we deze onzinnige uitspraken van rechters blijven pikken, glijden we af naar een dictatuur. Is er nu niemand die deze rechter even de les leert?”, luidt één van de reacties onder het stuk. Maar wie de uitspraak leest, zal al snel tot de conclusie kunnen komen dat die reacties vermoedelijk zijn geschreven zonder dat kennis is genomen van de uitspraak zelf.
Natuurlijk is het zo, dat niet ieder vonnis voor elke lezer even gemakkelijk te doorgronden zal zijn. Dat er een schone taak voor rechters is weggelegd om uitspraken in zo begrijpelijk mogelijke taal te motiveren, erken ik dan ook direct. Met dat onderwerp alleen al valt een column te vullen. Maar voor mij staat wel vast dat het lezen van een vonnis voor velen zal bijdragen aan begrip voor het oordeel. U mag het er daarna nog steeds hartgrondig mee oneens zijn, maar dan wel op basis van alle feiten."
__________
[1]
Bron: deze alinea´s maken deel uit van de NRC Togacolumn 'Loop ook eens binnen' (8 april 2015) en zijn met toestemming overgenomen. Met dank aan Joyce Lie (volgtip @JudgeJoyce) en de Rechtbank Oost-Brabant. De column is in het geheel na te lezen op het expertblog "Recht en Bestuur" van NRC (klik hier).
